insulinooporność może wpływać na obwodowy układ nerwowy – choć najczęściej mówimy o jej skutkach w kontekście cukrzycy typu 2, ale już sama insulinooporność (nawet bez jawnej cukrzycy) może wywoływać pewne niekorzystne zmiany w nerwach obwodowych.
Jak insulinooporność wpływa na obwodowy układ nerwowy?
-Zaburzenia funkcji nerwów obwodowych – „wczesna neuropatia”
Powoduje wczesne objawy uszkodzenia nerwów i tego konsekwencje, czyli
-drętwienia,
-mrowienia,
-pieczenia,
-zaburzenia czucia w dłoniach czy stopach, itp.
Dochodzi do uszkodzenia cienkich włókien nerwowych, zanim jeszcze pojawi się hiperglikemia.
To bywa trudne do wykrycia w badaniach neurofizjologicznych ( badanie przewodnictwa nerwowego), ale pacjenci juz odczuwają wyraźny dyskomfort.
Kolejne niekorzystne konsekwencje to:
-1. Przewlekły stan zapalny i stres oksydacyjny
Insulinooporność sprzyja przewlekłemu stanowi zapalnemu i zwiększa produkcję wolnych rodników.
Te procesy uszkadzają neurony obwodowe i osłonki mielinowe.
-2. Dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego
Już na etapie insulinooporności może dochodzić do:
-spadków ciśnienia przy zmianie pozycji (ortostatyzm),
-zaburzeń potliwości,
-problemów z termoregulacją czy perystaltyką przewodu pokarmowego.
To objawy neuropatii autonomicznej.
– 3. Zaburzenia mikrokrążenia
insulinooporność pogarsza stan naczyń krwionośnych, zaopatrujących nerwy obwodowe.
WNIOSKI
Insulinooporność wpływa nie tylko na mózg, ale i na obwodowy układ nerwowy, często w sposób subtelny, ale znaczący. Może prowadzić do:
-wczesnych objawów neuropatii,
-zaburzeń autonomicznych,
-uszkodzeń cienkich włókien nerwowych.
Im wcześniej zaczniemy stan insulinooporności eliminować, tym szybciej uniknie się konsekwencji, często nieodwracalnych.
