To dysfunkcja spowodowana zmianami w centralnym układzie nerwowym.
Polega ona na problemie z percepcją i przetwarzaniem, zrozumieniem i wykorzystaniem prawidłowo słyszanych słów czy dźwięków.
Problem ze zrozumieniem nasila się w hałasie.
To dysfunkcja nie do końca rozpoznana. Uważa się, że dotyka około 2-3 % populacji, częściej występuje u chłopców.
Za przyczyny uważa się:
– niedotlenienie płodu,
-przedłużający się poród,
– wcześniactwo,
– uraz głowy,
– predyspozycje genetyczne.
Objawy to:
– trudności w zrozumieniu zwłaszcza bardziej złożonych wypowiedzi,
– trudności w nauce czytania i pisania,
– osłabiona pamięć słuchowa,
– zaburzenia koncentracji,
– nadwrażliwość słuchowa,
– brak umiejętności muzycznych.
Najczęściej niedosłuch rozpoznawany jest u małych dzieci.
Badanie laryngologiczne i audiometryczne wypadają prawidłowo, co wyklucza przyczynę obwodowa problemów.
Problem polega na dysfunkcji dróg ośrodkowych, czyli centralnej drogi słuchowej, od jądra ślimakowego do kory słuchowej.
Niedosłuch centralny często jest rozpoznawany zbyt późno, bo często nie myśli się o badaniu centralnej drogi słuchowej.
A myśleć trzeba o tym wtedy, gdy dziecko radzące sobie w domu dobrze, inteligentne, zaczyna mieć problemy w funkcjonowaniu w przedszkolu, kiedy przestaje sobie radzić z coraz trudniejszymi zadaniami i źle lub z opóźnieniem reaguje na usłyszane informacje.
Nie radzi sobie często z pisaniem, czytaniem, ma problem z koncentracją, jest często nadpobudliwe, niegrzeczne, a wynika to z problemu z kojarzeniem, rozumieniem i przetworzeniem tego co usłyszał.
Duża rola w tym rodziców, opiekunów poradni pedagogiczno-psychologicznej, bo wymaga podejście indywidualnego podejścia do dziecka i działań wielodyscyplinarnych.
W rozpoznaniu niezwykle ważny jest bardzo dokładnie zebrany wywiad i obserwacja dziecka.
Terapia ukierunkowana jest na poprawę pewnych funkcji poznawczych.
Duża role odgrywa tutaj terapia biofeedback, stosowana z powodzeniem w tego typu zaburzeniach percepcji słuchu.