Śnieg optyczny (ang. Visual Snow Syndrome) to neurologiczne zaburzenie przetwarzania wzrokowego, w którym osoba doświadcza stałego, drobnego “szumu” w polu widzenia.
To efekt przypominający zakłócenia obrazu na ekranie telewizora lub “śnieg” pojawiający się przy braku sygnału.
Śnieg optyczny jest zaburzeniem neurologicznym, a nie chorobą oczu.
-Śnieg optyczny może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się między 20. a 30. rokiem życia.
-Częściej zgłaszają go osoby z wyższą świadomością zdrowotną i lepszą zdolnością do opisywania subtelnych objawów wzrokowych.
-Występuje niezależnie od płci, choć niektóre badania sugerują nieco wyższą częstość wśród kobiet.
Objawy towarzyszące
-Problemy neurologiczne (ból głowy, szumy uszne).
-Problemy psychiczne (lęk, depresja wynikające z objawów).
-U około 60-70% osób z śniegiem optycznym występuje również migrena, co może sugerować wspólne mechanizmy patofizjologiczne. Migrena wzrokowa i śnieg optyczny to dwa różne zjawiska, choć mogą się nakładać, co utrudnia diagnozę.
Migrena wzrokowa ma charakter epizodyczny i zazwyczaj ustępuje, podczas gdy śnieg optyczny to stałe, przewlekłe zjawisko.
Co ważne, oba schorzenia mogą współistnieć, a osoby z migreną są bardziej narażone na wystąpienie śniegu optycznego.
Cechy śniegu optycznego to:
-małe, migoczące kropki, które pojawiają się w całym polu widzenia, niezależnie od warunków oświetleniowych (w dzień, w nocy, przy zamkniętych oczach).
-dotyczy obu oczu i całego pola widzenia.
Inne objawy towarzyszące mogą obejmować:
–Palinopsję – widzenie “poświaty” lub obrazów po zniknięciu bodźca wzrokowego,
–Fotofobię – nadwrażliwość na światło.
–Nyktalopię – trudności z widzeniem w ciemności.
–Poświaty i aureole wokół obiektów.
–Szumy uszne – dźwięki w uszach, często towarzyszące zaburzeniom wzrokowym.
Szacuje się, że dotyka od 1 do 3% populacji, ale większość przypadków może pozostawać niezdiagnozowana z powodu błędnego przypisywania objawów innym schorzeniom lub bagatelizowania ich przez pacjentów i lekarzy.
Problemem jest również brak powszechnej wiedzy na temat tego zaburzenia, co wpływa na niską rozpoznawalność.
Choć śnieg optyczny nie prowadzi do utraty wzroku, może znacznie obniżać jakość życia i wywoływać stres, lęk, a nawet objawy depresyjne.
\W leczeniu stosuje się leki poprawiające mikrokrążenie, leki p/depresyjne, nootropowe.
