PŁATY CZOŁOWE – JAKA JEST ICH ROLA?

Mózg jest centrum dowodzenia, bez którego życie jest niemożliwe.

Płaty czołowe (lobi frontalis) to parzysta część mózgu, zajmująca największą część mózgu ( około 1/3 masy mózgu),  warunkująca najważniejsze procesy i czynności życiowe. Można o ich funkcji dużo opowiadać. 

Najprościej mówiąc, mamy 2 płaty czołowe każdy w jednej półkuli mózgu znajdują się w przedniej części czaszki.

Za co odpowiadają?

-Za to jacy jesteśmy, czyli za osobowość człowieka.

-Za pamięć krótkotrwałą, czyli pamiętamy co wczoraj przeczytaliśmy, co jedliśmy na obiad niedzielny itp.,

-Za koncentrację np. nad czytaną książką, wysłuchaniu wykładu itp.,

-Za zdolność mówienia,

-Za zdolność przekładania myśli w mowę,

-Za podejmowane decyzji, ocenę sytuacji podejmowanie decyzji, przewidywanie.

Ponadto, bez sprawnie działających płatów czołowych nie wykonamy ruchu po stronie przeciwnej do uszkodzonego płata.

W strukturze płatów wyróżnia się zakręty i bruzdy.

Każdy zakręt to inna funkcja. A są to:

-Ruchy dowolne, 

-Ruchy gałek ocznych, 

-Ośrodek ruchowy mowy,

-Zachowanie, 

-Myślenie.

Uszkodzenie płatów czołowych powoduje zmiany osobowości i tzw. charakteropatie. 

Charakteropatie, to dość szerokie pojęcie określające zaburzenia osobowości na tle zmian organicznych w mózgowiu, mogących mieć bardzo wiele przyczyn (alkohol, narkotyki, stany zapalne, padaczka, leki psychoaktywne itp.) 

Charakteropatia objawia się zwłaszcza:

 -Labilnością emocjonalną, 

-Zmiennym nastojem, często nieadekwatnym do sytuacji,

-Zaburzoną oceną zachowań, 

-SkłonnoścIą do wykonywania czynności, których nigdy wcześniej nie wykonywano (np. kradzieże, wulgaryzmy), 

-Depresją, 

-Zaburzeniem płynności mowy.

 Dokładniejszym i bardziej związanym z uszkodzeniem płata czołowego nazewnictwem, określającym jego lokalizacyjną przyczynę jest zespól czołowy.

Przyczyn uszkodzenia płatów czołowych może być bardzo wiele. Są to: 

-Urazy,

– Krwiaki, 

-Udary mózgu (krwotoczne, niedokrwienne)

-Tętniaki, 

-Guzy mózgu, 

-Ropnie.

Może występować tez w schorzeniach takich jak:

-Choroba Alzheimera,

-Choroba Parkinsona.

 W zależności od strony uszkodzenia oraz jego lokalizacji zespoły czołowe różną się między sobą i mają często różniące je objawy.

Diagnostyka zaburzeń charakteropatycznych to: 

-Wywiad chorobowy, często przybliżający powód zachorowania (uraz głowy w wywiadzie, przebyta operacja neurochirurgiczna, infekcja ogólnoustrojowa, leki, używki itp.)

-Dokładne badanie neurologiczne stanu przedmiotowego pozwalające określić dokładną lokalizację uszkodzenia,

-Testy psychologiczne określające stopień upośledzenia funkcji poznawczych,

-Badania laboratoryjne, wykluczające powody ogólnoustrojowe charakteropatii.

-Badania obrazowe – tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny.

–Badanie EEG– (zmiany ogniskowe, napadowe). 

Leczenie

W zależności od ustalonej przyczyny może być albo zachowawcze, albo operacyjne.

Przyczynowe zachowawcze – (np. stany zapalne, używki, leki),

Przyczynowe operacyjne– (krwiaki pourazowe, tętniaki, ropnie, krwiaki przymózgowe itp.)

Gdy przyczyna zespołu czołowego są zmiany zwyrodnieniowe ośrodkowego układu nerwowego stosuje się leczenie choroby podstawowej oraz:

-leczenie objawowe: choroba Alzheimera, choroba Parkinsona.Zawsze pomocna jest psychoterapia, w niektórych sytuacjach bardzo pomaga terapia biofeedback.