NEURALGIA MIĘDZYŻEBROWA

To dość częsta dolegliwość spowodowana uszkodzeniem lub podrażnieniem nerwów obwodowych okolicy żeber i klatki piersiowej. 

To zwykle ostry, przeszywający ból, najczęściej po jednej stronie ciała, może promieniować poziomo, wzdłuż przebiegu nerwu międzyżebrowego w przestrzeni międzyżebrowej.

Najczęstsze powody tej dolegliwości to zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze układu kostno-stawowego. Neuralgia międzyżebrowa może również wystąpić po urazie, złamaniu kości okolicy klatki piersiowej oraz w wyniku złej pozycji ciała, doprowadzającej do skrzywień kręgosłupa i wad postawy. Dotyczy obecnie coraz młodszych osób.

Inne przyczyny to między innymi:

-ucisk spowodowany procesem toczącym się w klatce piersiowej,

-półpasiec,

-toczeń układowy, 

-rzs (reumatoidalne zapalenie stawów),

-osteoporoza,

-skolioza.

Może pojawiać się u osób nadużywających alkohol, w zatruciach tlenkiem węgla lub ołowiem, a także być wynikiem stosowanych leków.

Nie każdy ból typu neuralgii jest łatwy do zdiagnozowania. Czasem jest objawem ogólnoustrojowych schorzeń.

Ból typu neuralgii międzyżebrowej, zwłaszcza pojawiąjący się nagle, gniotący, promieniujący do barku, wymaga pilnej diagnostyki, bo może być objawem problemów kardiologicznych.

Ból dolnej części klatki piersiowej może być objawem choroby wrzodowej lub refluksu.

Diagnostyka

Dokładne zebranie wywiadu jest podstawą. Istotne jest, od kiedy nerwoból występuje, w jakich okolicznościach się nasila, jaki ma charakter, tor promieniowania itp.

Przydatne bywają:

-badania laboratoryjne (stan zapalny),

-badania radiologiczne układu kostno-stawowego klatki piersiowej, które mogą wskazać na wiele przyczyn.

Czasem konieczne będą badania obrazowe (tomografia lub rezonans magnetyczny).

Pomocne będą konsultacje:

– reumatologa,

– kardiologa, 

– gastrologa.

Leczenie, jak zwykle, uzależnione jest od przyczyny. Bóle objawowe wymagają leczenia kardiologicznego, reumatologicznego, czy internistycznego.

Nerwoból międzyżebrowy zaliczany do neuralgii, leczy się lekami z grupy leków przeciwpadaczkowych (gabapentyna, tiagabina, karbamazepina), lekami przeciwdepresyjnymi.

Skuteczna bywa też rehabilitacja – np. masaże, gimnastyka, jonoforeza.

Zdarza się, że:

– dolegliwości szybko ustępują (gdy spowodowane są złą postawą ciała, którą można skorygować, są po infekcji np. półpaścu),

– mają charakter nawracający, okresowo zmienny (w przebiegu zmian zwyrodnieniowych), 

– są trwałe i trudne do leczenia- po złamaniach, urazach, gdy nie da się usunąć przyczyny. Te bóle wymagają najintensywniejszego postepowania i długiej rehabilitacji.

Warto więc pamiętać o tym zwłaszcza będąc młodym, bo w późniejszym okresie może to skutkować dużymi zdrowotnymi problemami, z inwalidztwem włącznie.